Post by Melissa on Aug 19, 2015 20:02:43 GMT
Het was voor Melissa niet moeilijk om op te staan. Ondanks dat het vakantie was en ze in principe uren in haar bed had kunnen liggen, was ze op tijd opgestaan. In haar zomervakantie had ze een bijbaantje bij het kinderopvangcentrum in het midden van de stad van Perdido Beach. Of dorp. Of hoe je het ook maar wilde noemen.
Melissa was dol op kinderen en ze vond het dan ook leuk om in haar vrije uren boekjes te lezen, knuffels uit te delen en gewoon onder de kindjes te zijn. Ze zat met de kinderen aan het middaghapje toen het gebeurde.
Er was geen poef, geen lichtflits, geen onprettig naar geluid. Eigenlijk was er helemaal niets toen haar collega Jessica vanuit het niets verdween. Het lepeltje met babyvoeding wat Jessica aan een van de kleintjes had proberen te geven, viel ineens uit de lucht. Melissa knipperde nogmaals met haar ogen om zich er van te vergewissen dat dit echt gebeurde.
Toen hoorde ze gehuil komen uit de slaapkamer waar tevens de commode stond. Nog verbaasd over het feit dat Jessica van het een op het andere moment weg was gegaan, stond ze op. Haar collega Maureen bleef verbijsterd met de kleintjes aan tafel zitten en leek er helemaal mee akkoord te gaan dat Melissa naar de slaapkamer toe liep.
Kleine Hannah lag huilend op de grond. Dat was het eerste wat Melissa zag. Waar was Angela gebleven? Angela was bezig geweest met het verschonen van Hannah en ook zij was weg. En ze had hoogst waarschijnlijk Hannah vast gehad toen ze verdween want Hannah was op de grond beland en huilde nu tranen met tuiten.
"Fuck," schold Melissa zachtjes terwijl ze de huilende Hannah op haar arm nam en trachtte te troosten. Wat de fuck was hier gaande? Waar waren Jessica en Angela gebleven?
Ze liep met Hannah naar Maureen toe en bleef vertwijfeld staan kijken.
"Angela is ook weg," deelde ze met een frons op haar gezicht mee.
"Wat. Dus dit is geen truc?"
"Dan zou het een verdomd goede truc moeten zijn want ik snap er niets van. Hannah lag op de grond te huilen dus ik denk niet dat dit een truc is." Maureen sloeg haar hand voor haar mond.
"Ze is toch niet hard gevallen?" vroeg ze terwijl ze op stond om Hannah te bekijken.
"Ik weet het niet," bekende Melissa. "Maar het gaat wel weer oké met haar." Hannah was gestopt met huilen toen Melissa haar hand op een pijnlijke plek had gelegd en daar had laten liggen. Melissa had gevoeld dat Hannah zich akelig had gestoten op haar hoofdje, maar ze ervoer nu ook dat de pijn voor het grootste gedeelte al weggeëbd was. Iets wat eigenlijk net zo vreemd was als het feit dat Angela en Jessica verdwenen waren.
De kindjes aan tafel waren een stuk stiller dan gebruikelijk en volgde het tafereel met grote ogen. Hoewel Melissa niet dacht dat ze meekregen wat er gebeurde, wist ze voor de volle honderd procent zeker dat de kleintjes wel doorhadden dat er iets mis was. Want juf Angela en juf Jessica waren allebei weg en de andere juffen waren heel erg bezorgd.
"Ik probeer ze wel te bellen," besloot Melissa. Ze gaf Hannah over aan Maureen en haalde haar mobiel uit haar broekzak. Kort zocht ze door haar contactpersonenlijst heen en vond Jessica. Ze probeerde te bellen maar haar telefoon gaf geen gehoor. Het enige wat hij liet weten was dat ze geen bereik had.
"Ik heb geen bereik..." mompelde ze. Maureen zette Hannah op de grond neer en pakte haar mobiel. Na even te hebben gewacht gaf Maureen hetzelfde aan.
"Ik ook niet," zei ze met een verbijsterde blik.
"Probeer jij de televisie eens. Het alarmkanaal. Dan probeer ik de vaste lijn." Zo gezegd zo gedaan, maar ook daarop kreeg ze geen gehoor. Maureen begon in paniek te raken.
"Niets!" riep ze uit. Een van de kleintjes begon te huilen en Melissa merkte zelf op dat ze ook aardig aan de gefrustreerde kant begon te raken. De paniek zat haar ook heel hoog maar ze wou het niet laten merken.
- nog niet af -
Melissa was dol op kinderen en ze vond het dan ook leuk om in haar vrije uren boekjes te lezen, knuffels uit te delen en gewoon onder de kindjes te zijn. Ze zat met de kinderen aan het middaghapje toen het gebeurde.
Er was geen poef, geen lichtflits, geen onprettig naar geluid. Eigenlijk was er helemaal niets toen haar collega Jessica vanuit het niets verdween. Het lepeltje met babyvoeding wat Jessica aan een van de kleintjes had proberen te geven, viel ineens uit de lucht. Melissa knipperde nogmaals met haar ogen om zich er van te vergewissen dat dit echt gebeurde.
Toen hoorde ze gehuil komen uit de slaapkamer waar tevens de commode stond. Nog verbaasd over het feit dat Jessica van het een op het andere moment weg was gegaan, stond ze op. Haar collega Maureen bleef verbijsterd met de kleintjes aan tafel zitten en leek er helemaal mee akkoord te gaan dat Melissa naar de slaapkamer toe liep.
Kleine Hannah lag huilend op de grond. Dat was het eerste wat Melissa zag. Waar was Angela gebleven? Angela was bezig geweest met het verschonen van Hannah en ook zij was weg. En ze had hoogst waarschijnlijk Hannah vast gehad toen ze verdween want Hannah was op de grond beland en huilde nu tranen met tuiten.
"Fuck," schold Melissa zachtjes terwijl ze de huilende Hannah op haar arm nam en trachtte te troosten. Wat de fuck was hier gaande? Waar waren Jessica en Angela gebleven?
Ze liep met Hannah naar Maureen toe en bleef vertwijfeld staan kijken.
"Angela is ook weg," deelde ze met een frons op haar gezicht mee.
"Wat. Dus dit is geen truc?"
"Dan zou het een verdomd goede truc moeten zijn want ik snap er niets van. Hannah lag op de grond te huilen dus ik denk niet dat dit een truc is." Maureen sloeg haar hand voor haar mond.
"Ze is toch niet hard gevallen?" vroeg ze terwijl ze op stond om Hannah te bekijken.
"Ik weet het niet," bekende Melissa. "Maar het gaat wel weer oké met haar." Hannah was gestopt met huilen toen Melissa haar hand op een pijnlijke plek had gelegd en daar had laten liggen. Melissa had gevoeld dat Hannah zich akelig had gestoten op haar hoofdje, maar ze ervoer nu ook dat de pijn voor het grootste gedeelte al weggeëbd was. Iets wat eigenlijk net zo vreemd was als het feit dat Angela en Jessica verdwenen waren.
De kindjes aan tafel waren een stuk stiller dan gebruikelijk en volgde het tafereel met grote ogen. Hoewel Melissa niet dacht dat ze meekregen wat er gebeurde, wist ze voor de volle honderd procent zeker dat de kleintjes wel doorhadden dat er iets mis was. Want juf Angela en juf Jessica waren allebei weg en de andere juffen waren heel erg bezorgd.
"Ik probeer ze wel te bellen," besloot Melissa. Ze gaf Hannah over aan Maureen en haalde haar mobiel uit haar broekzak. Kort zocht ze door haar contactpersonenlijst heen en vond Jessica. Ze probeerde te bellen maar haar telefoon gaf geen gehoor. Het enige wat hij liet weten was dat ze geen bereik had.
"Ik heb geen bereik..." mompelde ze. Maureen zette Hannah op de grond neer en pakte haar mobiel. Na even te hebben gewacht gaf Maureen hetzelfde aan.
"Ik ook niet," zei ze met een verbijsterde blik.
"Probeer jij de televisie eens. Het alarmkanaal. Dan probeer ik de vaste lijn." Zo gezegd zo gedaan, maar ook daarop kreeg ze geen gehoor. Maureen begon in paniek te raken.
"Niets!" riep ze uit. Een van de kleintjes begon te huilen en Melissa merkte zelf op dat ze ook aardig aan de gefrustreerde kant begon te raken. De paniek zat haar ook heel hoog maar ze wou het niet laten merken.
- nog niet af -